[piotrK]

Siemanko,

Jakiś czas temu podczas wizyty w Zoo Płock @Papja otrzymał zaproszenie dla teamu cichlidae na wizytę w Ogrodzie. Wstyd było nie skorzystać z takiej okazji, tym bardziej, że i tak planowaliśmy jakieś teamowe spotkanie na wiosnę. Po pewnych uzgodnieniach co do daty ustaliliśmy, że wybierzemy się tam w weekend 19/20 marca.

Nie jest tajemnicą, że choć większość Teamu C.pl jest z południa, to dzielą nas spore dystanse. Dlatego żeby usprawnić transport @Ruki oraz @Zimna Zośka dojechali do mnie już w piątek tak, żeby wyjechać w miarę wcześnie w sobotę. Wiadomo, to tylko lepiej - więcej czasu na pogaduszki

Po śniadaniu w sobotę ruszyliśmy ok. 8j rano, do przejechania 270 km, z czego większość po autostradzie. Nic to w porównaniu do bodaj 500-kilometrowej trasy Kuny, no ale czegóż się nie robi dla spotkania @dzikakuna  zbierał też po drodze Papję. Ponieważ trasa ode mnie szła wręcz niezwykle gładko (na A1 nie ma już radarów, ale i tak mało kto zasuwa) dotarliśmy na miejsce pół godziny przed czasem. Wjechaliśmy na teren Zoo i postawiłem auto pod budynkiem akwarium. Gdy czekaliśmy w samochodzie na Kunę i Papję podszedł do nas Pan Krzysztof Kelman, czyli dyrektor Zoo i zaprosił do środka. Wejście do ciepłego pomieszczenia zaplecza akwarium stanowiło przyjemny kontrast dla rześkiego poranka.

   

   

Oczywiście koledzy nie przyjechali z pustymi ręcyma - jakie ryby przywieźli do Zoo, i za co je zamienili, napiszą sami. Ja przyznaję się tylko do zabrania kilku gupików

   

Chwilę później na miejsce dotarli Kuna i Papja. Wiadomo, jak Papja przyjeżdża to dopiero zaczyna się rozpakowywanie ryb Nie chcąc przeszkadzać w boksowo-woreczkowym szaleństwie pokazałem Kunie akwaria, po których oprowadził nas wcześniej Pan Krzysztof.

   

Generalnie ze względu na duża ilość naturalnego światła oraz ilość odblasków w szybach zrobienie dobrego zdjęcia graniczyło z cudem. Dyrektor Zoo Płock jest znanym miłośnikiem piękniczek (Poecilidae) oraz żyworódek (Goodeidae), ale w akwariach poza hodowlanymi formami gupika i goodeidkami można było zobaczyć masę innych gatunków ryb. Na mnie chyba największe wrażenie zrobiły dorosłe szczupaczki żyworodne (Belonesox belizanus) - których nigdy wcześniej nie widziałem na żywo. Samice są na prawdę duże i w cale nie dziwi, że jeśli są głodne mogą zjadać o połowę mniejsze samce. Niestety typowo dla wielu drapieżników to dość ostrożne, a nawet płochliwe ryby. Poza tym Zoo słynie m.in. z pierwszego w Polsce rozmnożenia płaszczek P. motoro, które nadal są jednym ze sztandarowych gatunków na ekspozycji, oraz Tilapia guinasana, czyli endemicznej pielęgnicy z maluteńkich jezior w Namibii - przypuszczam, że potomstwo tych ryb z Zoo w Płocku jest dziś obecne w całej Europie, czy to w ogrodach zoologicznych, czy w akwariach hobbystów. 

Dyrektor Zoo to kopalnia wiedzy, którą chętnie i ciekawie się dzieli. Rzadko zdarza się, by Team Cichlidae tylko słuchał, a było o czym, czy to o hodowli i rozmnażaniu rzadkich ryb i innych zwierząt, czy też ciekawostek związanych z prowadzeniem ogrodu zoologicznego. Nawet po zrzuceniu plecaków w miejscu, gdzie nocowaliśmy - a dodam że był to budynek żyrafiarni, o czym nieco później - zatrzymaliśmy się by posłuchać kolejnej opowieści.

   

Nieco później trafiliśmy do osobnego pomieszczenia zaplecza, w który stoją kubikowe mauzery i inne wanny dla większych ryb.

   

Mnie osobiście niemal ścięły z nóg cudowne Potamotrygon leopoldi

   

Tam też znajdowało się kilka regałów z drobniejszymi rybami. W końcu zaczęliśmy dogłębne zwiedzanie budynku akwarium. Ponieważ byłem tutaj kilka lat temu, robiłem głównie zdjęcia zapleczy wielkich zbiorników, reszta teamu pewnie ma też zdjęcia zbiorników. A tu gwiazda ekspozycji polskich wód - taki sobie szczupak

   

A to widok na zaplecze tego działu, z wcale nie największym odpieniaczem

   

Klasyka dużych akwariów wystawowych - 27 tys. litrów dla Arapaim, paku, płaszczek, sumów itp. stworów z Amazonii
   

A tu wizyta za tym zbiornikiem - pleksi to zabezpieczenie dla już na prawdę solidnych rozmiarów arapaim - niestety jak już inne obiekty przekonały się o tym, te ryby skaczą

   

   

A tu już zaplecze akwarium rafowego

   

   

W najdłuszym pomiesczeniu technicznym - dobre 30 metrów, jeśli nie więcej - mogliśmy zobaczyć z góry akwaria począwszy od zbiornika z rekinami po piranie. Do tego ostatniego Kuna nie dał się namówić na nagranie jak wkłada palec do wody, nie wiem czemu

   

Nad akwarium z rekinami rzecz jasna widoki jak ze "Szczęk"



Mówiłem, że tamten odpieniacz nie był największy? Ten obsługuje akwarium z rekinami. Pomieszczenie ma ze 4 metry wysokości.

   

Na koniec zwiedzania niezbędny selfik

   

Później jeszcze chwila rozmowy i poszliśmy zwiedzać resztę Zoo. Zdjęcia tym razem bez komentarza

   

   

   

   

   

Na koniec dnia poszliśmy do centrum Płocka coś zjeść, a dzień zakończył się wręcz zniewalającym zachodem słońca nad Wisłą.

   

   

W końcu trafiliśmy z powrotem do Zoo, gdzie spędziliśmy nocleg. Tak, dobrze czytacie, spaliśmy w Zoo, w budynku żyrafiarni. Jest to nietypowe przeżycie, bo ogólnie jest bardzo cicho, ale żyrafy śpią niewiele i robią w nocy sporo hałasu. Więc jak ktoś ma lekki sen to nie pośpi za wiele

Następnego dnia pochodziliśmy po wcześniej nie odwiedzonych punktach ogrodu, w Zośku zakochała się lamparcica perska, spakowaliśmy ryby i ruszyliśmy do domków.

To był udany weekend Pan Krzysztof nie dość, że ugościł nas w Zoo, to poświęcił nam na prawdę mnóstwo swojego cennego czasu. Bardzo dziękujemy za możliwość odwiedzenia Zoo i za rozmowy, pozdrawiamy również pozostałych pracowników zoo, a w szczególności Roberta z działu akwarium.