[piotrK]

Te baniaki pokazują, że absolutnie nie masz tego problemu co ja. Mianowicie nie masz nieodpartej pokusy wpierniczyć do baniaków tyle korzeni, kamieni, gałęzi itp. ile tylko szkło pomieści. Od strony wizualnej bardzo fajnie- ten  minimalizm zdecydowanie przemawia do mojego poczucia estetyki. Zastanawia mnie jednak jak to sie ma do agresji pielęgnic i zapewnienia miejsc spokoju dla ryb które tego potrzebują. Wiem że pielęgnice z CA w dużej mierze żyją w naturze w sporym zagęszczeniu i w przypadku tych ryb sporo (dobrego) można ugrać na kontrolowanym przerybieniu. Jak mniemam brak wyraźnie zaznaczonych granic  może też redukować potrzebę obrony danej części zbiornika z drugiej strony nie ma też zaznaczonej granicy za którą intruz może czuć sie relatywnie bezpiecznie. Chętnie dowiedziałbym sie czegoś wiecej na ten temat. Co wynika z Twoich doświadczeń?

Ja tam za dużo drewna w CA nie lubię, zwłaszcza, że Cryptoheros/Amatitlania mają w naturze obgryzanie drewna, co często kończy się sieczkarnią na dnie, czego w takich akwariach nie toleruję.

Fakt faktem pary z narybkiem w naturze często wybierają bardziej "zagracone" miejsca, ale i tak obszaru bronionego przez parę nie odtworzy się w tej wielkości akwarium. Ja jestem nawet zadowolony, że zostało mi tyle młodych A. septemfasciata - aktualnie przepychanki między już dojrzałą młodzieżą są nieustanne - wśród kamieni czasem wręcz "wrze" - i tym ciekawsza będzie obserwacja jak będzie się tworzyła hierarchia. Zapewne część osobników będę musiał odłowić, bo 40 ryb w takim akwarium to sporo nawet jak na mbuna, ale ile to jeszcze zobaczymy. Na pewno będę składał raporty z sytuacji w wątku poświęconemu temu gatunkowi.

Sporo o takich relacjach pisałem w pierwszym numerze naszego e-zinu, w artykule o C. cutteri. Po cichu liczę że ilość zakamarków pomiędzy drobnymi kamieniami (w porównaniu do kilku głazów, które miałem w akwarium z C. cutteri) da większej liczbie szansę objęcia terytorium, czy po prostu schronienia.