(11-07-2020, 15:57 PM)tuptuś napisał(a): Tylko że podmiany nie mają na celu TYLKO usunięcie NO3 ale również uzupełnienie całej tablicy Mendelejewa o której często się nie myśli.
Tak że podmiany raz na jakiś czas są potrzebne.
To chyba jednak nie do końca prawda. Najprostszy scenariusz - do szkła wsadzasz podłoże, sadzisz rośliny, zalewasz wodą, wpuszczasz zwierzęta i zbiornik działa (upraszczam pomijając start itd.). Nie kombinujesz - nie lejesz nawozów, polepszaczy, suplementów czy jakiejś chemii.
Skąd miałaby się wziąć w zbiorniku cała tablica Mendelejewa, nie mówiąc już o kumulowaniu się czegokolwiek w słupie wody? Jedyne co dostaje się do zbiornika, to pokarm, gazy rozpuszczane przez ruch lustra i światło. Odchody oraz niezjedzone resztki rozkładają się. Część materii dostarczanej z pokarmem zostaje w organizmach zwierząt, część jest wykorzystana przez bakterie, mikrofaunę i mikroflorę. Spora część na drodze różnych cykli jest uwalniana jako gazy i trafia do atmosfery, wiąże się w związki nieorganiczne nierozpuszczalne w wodzie i zalega w podłożu albo w związki organiczne również nierozpuszczalne osiadające jako dendrytus. Największą pracę wykonują natomiast rośliny - wszystkie nadmiarowe makro, mikro i śladowe są przez nie zużywane (a duża część akumuluje się w nich, nawet jeśli rośliny nie potrzebują takich ilości). Tak naprawdę wszelkie nadmiary związków wprowadzanych do zbiornika odprowadzasz wyłącznie przez wycinkę nadmiaru roślin.
Ważna sprawa - tak może funkcjonować wyłącznie zbiornik z dużą ilością roślin bez dozowania nawozów. No i mam na to dowody - sam ma taki zbiornik, który mimo braku filtracji, bez podmian, bez czyszczenia dna działa wyśmienicie i nic się nie akumuluje. Kluczem jest dobra równowaga między ilością roślin, zwierząt, światła i sypanego pokarmu. Dobrze zrównoważony układ zamknięty może działać bez podmian całe miesiące i nie wpływa to na jakość wody i dobrostan zwierząt.
(11-07-2020, 16:32 PM)Papja napisał(a): Inhibitory wzrostu trudno zauważyć gołym okiem, więc nie każdy zdaje sobie sprawę z ich istnienia.
Ihibitory ulegają biodegradacji. Wzrosną tylko do pewnego stopnia wysycenia i koniec, na pewno nie staną się problemem zagrażającym dobrostanowi zwierząt. No i są naturalnym sposobem radzenia sobie zwierząt w niekoniecznie najlepszych dla nich warunkach. To może być przeszkoda dla hodowcy nastawionego na jak największy pozysk przychówku do celów handlowych. Dla przeciętnego akwarysty są wręcz błogosławieństwem, bo pozwalają zwierzętom dostosować się do sztucznych warunków i lepiej sobie w nich radzić.