[gustawksp]

To prawda ,ze jeszcze tyle jest miejsc do odwiedzenia .Niestety brak czasu i kasy ,ale cos tam raz na jakis czas wypali i z tego sie ciesze,ze chociaz tyle.Tatakuby,bardzo interesuje mnie koszt i cala procedura z odlowem i transportem ryb.Jakbys mogl cos skrobnac to bede wdzieczny.Wieczorem lodzia krecimy sie po okolicy.Gdy zapada zmrok swiecimy latarkami po krzakach na brzegu.W zupelnej ciemnosci,tylko w swietle latarki co chwila natrafiamy na czerwone punkciki.To oczy kajmanow .O tej porze kajmany wychodza na zer.Zanosi sie na burze i wracamy .Idziemy sobie do dzungli za chata aby popatrzec na tarantule i weze.Rozpetuje sie burza.Mokrzy ,umazani blotem wracamy do chalupy.Przebieramy sie ,tesciowa szykuje kolacje i spac.Tradycyjnie Alfredo nie spi w domu tylko na lodzi.W srodku nocy ktos mnie budzi.Zaspany ,zapalam latarke ,ale nie wiem o co chodzi.To Alfredo mnie obudzil.Okazalo sie ze do lodzi wlazl mu mlody kajman taki ok polmetrowy.Alfredo go zlapal i przyniosl mi .Kajman jest bardzo wystraszony i siedzi skulony na podlodze.Biore go na rece,ale on sie jeszcze bardziej kuli.To jeszcze dzieciak.Alfredo wypuszcza go do wody.Plyn na wolnosc do swoich.Nastepnego dnia niestety musze wracac do Letici.Rano sniadanie i plyne ze szwagrem na drugi brzeg gdzie kolonie maja malpy a zaraz obok leniwce.Kilka godzin walesamy sie po dzungli.Niestety ,ale czas nieublaganie ucieka.Jutro mam samolot do Bogoty,a z Bogoty do domu.Chlopaki wysadzaja mnie w porcie.Zegnamy sie i tak jakos smutno mi sie zrobilo ,ze musze wyjezdzac.Ide do biura ,odbieram swoje klamoty i wynajmuje pokoj na ostatnia noc.Ruszam w miasto,spijam piwka,jem grila.Z jednej strony ciesze sie ,ze po ok 7 tygodniach wracam do domu ,do rodziny,a z drugiej taki smutek mnie dopada ,ze musze opuscic ten piekny i jak przyjazny kraj.Rano pakuje plecak i postanawiam przejsc sie na piechote na lotnisko.Mam jakies 3 godziny do odlotu ,ale nie chce mi sie siedziec w pokoju.Zdaje klucze i ide powoli.Co chwila zatrzymuja sie mototaxi i proponuja podwozke.Koszt jest niewielki,gdyz tylko3000 pesos tj.ok. dolara ,ale chce ostatni raz chlonac te atmosfere Amazoni.Ide sobie ,ale momentalnie niebo robi sie ciemne.Wlasnie zaczyna sie pora deszczowa.Jestem dobrej mysli ,ze jednak zdaze przed deszczem.Niestety,niewiadomo kiedy,spada na mnie olbrzymia fala wody.W ciagu kilkunastu sekund jestem caly mokry,jakby ktos mnie wrzucil w ubraniu do wody.Schronienie znajduje w namiocie jakiejs telefoni komorkowej rozstawionym na chodniku.Ulica zamienia sie w rwacy potok.Ruch uliczny zamiera zupelnie.Stoje jak ta mokra kura .Mam jeszcze jakis kilometr do lotniska ,ale nie mam pojecia jak sie tam dostac.Po ok pol godziny jedzie zablakane mototaxi.Za 3000 pesos podwozi mnie na lotnisko.Wpadam do kibla i przebieram sie w brudne ,ale suche ciuchy.Co za ulga.Pochlaniam kilka empanadas w lotniskowej jadlodajni i musze jeszcze odwiedzic Oficina Inmigracion,gdzie sprawdza moja legalnosc w Amazoni.Bez ich pieczatki nie wpuszcza mnie na samolot.Ide do odprawy.Dalej juz tylko plyta lotniska i samolot.I w tym momencie deszcz przestaje padac.Mam wrazenie,ze cala Amazonia chce sie ze mna pozegnac w taki wlasnie przyjazny sposob,abym tam jeszcze kiedys zawital.To tyle z mojej relacji.Dziekuje wszystkim za razem spedzony czas,przepraszam za  bledy,moze czasami zbyt chaotyczne opisy ,ale to byla relacja pisana z serca i tak jak ja ja zapamietalem.Dzieki jeszcze raz i pozdrawiam.