(19-10-2020, 20:27 PM)Sloma napisał(a): Pożyczysz kilka, mam trochę glonów do pozbycia się
Fajne rybole
nie byłoby sprawy gdyby byłby one małe jak np. muszlowce
Takie sztuki potrafią obskoczyć kamień o wymiarze ok. 25 x 10 cm w 2-3 minuty. Do czystej skały. Ten efekt zawdzięczają swoim szczękom, a dokładniej ilości trójguzkowych ząbków w mięsistych wargach oraz sposobowi pobierania pokarmu. Np. trofeus glony skubie małymi kęsami "uderzając" kilkakrotnie w skałę. Petrochromisy wykorzystują do tego swoje silne i duże szczęki przysysając się do powierzchni skały. Petrochromisy nie skubią glonów, one je zeskrobują w jednorazowych dużych porcjach. Gatunki petrochromisów bardziej zaawansowane w ewolucji (mają szersze, większe niedomykające się szczęki) posiadają największy RIL (długość jelita do długości ciała ryby) z pielęgnic jeziora Tanganika i tak: P. trevawasae, P. macrognathus mają stosunek 10:1 (tj. długość jelita jest 10-krotnie dłuższa niż długość tułowia). Z kolei te bardziej prymitywne w ewolucji petrochormisy (ich cechą jest np. mniejszy domykający się pysk) RIL wynosi np. w przypadku P. orthognathus 6,4:1. Czyli z tego wynika, że bardziej wyspecjalizowanym roślinożercą jest np. P. macrognathus. U trofeusów RIL jest różny (takie informacje można odszukać w materiałach źródłowych). Trofeus jako osobnik młody RIL ma 4:1, a jako osobnik dorosły ma już 4,8:1. Co to oznacza? Dieta trofeusów w młodym wieku jest bardziej "mięsna", urozmaicona niż w przypadku dorosłych osobników gdzie to jelito się nieco wydłuża w proporcji do długości ciała. Ale teraz można sobie porównać RIL trofeusów i petrochromisów, gdzie widać która grupa zjada więcej zielonego.
To tak krótko na temat zjadania glonów przez ryby Tanganice. Jak widać jest ciekawie