Robert napisał: "A na razie poza ogólnymi insynuacjami i nic nie znaczącymi sugestiami niektórych, wytworzyła się sytuacja taka, że czytający NIE JEST W STANIE wyrobić sobie solidnego zdania w tej kwestii".
Jest. Każdy ma swój pomysł na "akwarystykę". Chce osiągnąć w danej chwili inne cele.
Mamy różne staże jako akwaryści, różne doświadczenia, możliwości lokalowe, czasowe, wreszcie, finansowe.
Z czasem sami zmieniamy swoje podejście nawet do fundamentalnych kwestii hodowlanych. Jeżeli ktoś napisze, że "nigdy", to jest w błędzie lub na łożu śmierci.
Jako początkujący nie wiedziałem o istnieniu nomenklatury: WF, F etc. Ale wtedy była "żelazna kurtyna", brak "importów" i netu. W mieszkaniach ramowe 200l budziło zachwyt. Widziałem też 400l - u najlepszych z najlepszych (większe oglądałem tylko w ZOO). Później, w latach 90-ych, było łatwiej. Coraz więcej gatunków, chociaż dalej nie wiedziałem, co to WF. Ograniczeniem były litraż i kasa. Potem nastąpił potężny regres związany z dwuletnim pobytem w kraju, w którym w ogóle nie istnieje prywatna akwarystyka. Byłem chory na najmniejsze akwarium, choćby z jedną jakąkolwiek rybką. Śniłem o stadku gupików. Po dłuższym czasie sen się ziścił, ba, zostałem pierwszym prywatnym akwarystą - cudzoziemcem. Jeszcze kilka tygodni temu było marzenie o samych "dzikusach", no może jakichś F1. Teraz celuję w rybę popularną i ładną (wszakże przy zastrzeżeniu, że w bardzo dobrej kondycji, na którą to składa się - jak wszystkim tu wiadomo - wiele czynników). Czy to ostatni "zakręt"? Z pewnością nie. A może wiem, co będzie później? Nie, nie wiem. Ale mam marzenia. Na "akwarystycznej emeryturze" chciałbym mieć zbiornik o długości 4 metrów, a w nim wiernie odtworzony biotop i m.in. jakieś pielęgnice z odłowu, ze sprawdzonego źródła lub własnoręcznie wyłowione (jakieś "odkrycie", na które wcześniej nie miałem czasu, cierpliwości, pieniędzy, którego może nie doceniałem, nie wiem... ).
Każdy wyżej przedstawiony etap miał swój cel, swoje ambicje skrojone na miarę możliwości i/lub potrzeb. Przyszłość także - żadnej kasy, żadnych zobowiązań, jedynie sama przyjemność z obserwowania wycinka przyrody (i jeszcze jedno, chciałbym, żeby ten stan trwał jak najdłużej).
Duża rozpiętość sytuacyjna, prawda? Ale, czy jesteście tak bardzo inni ode mnie? Nie sądzę. Każdy ma ten swój etap przygody z akwarystyką "tu i teraz". Każdy ewoluuje. Każdemu towarzyszą inne emocje, które wyraźnie epatują z naszych tekstów. I bardzo dobrze.
Dlatego też rozumiem tego, który ogranicza swoje poszukiwania do ryby hodowlanej i szanuję tego, który z determinacją pozyskuję "dzikusa".
Daniel, szanuję Twoją wypowiedź za to, że jest szczera "do bólu" (cudzysłów chyba nawet jest zbędny). Jest pełna goryczy, niespełnionej nadziei. Taki jest Twój obecny stan ducha. I jedna koleżeńska prośba - nie bierz na garb wszystkiego na raz.
Robert, temat nie jest zero-jedynkowy. Sam też nie przedłożyłeś jakiejkolwiek recepty. Dywagacje "hodowla czy odłów" nie sprowadzają się do ryby, lecz do wnętrza konkretnego człowieka-akwarysty.
Jest. Każdy ma swój pomysł na "akwarystykę". Chce osiągnąć w danej chwili inne cele.
Mamy różne staże jako akwaryści, różne doświadczenia, możliwości lokalowe, czasowe, wreszcie, finansowe.
Z czasem sami zmieniamy swoje podejście nawet do fundamentalnych kwestii hodowlanych. Jeżeli ktoś napisze, że "nigdy", to jest w błędzie lub na łożu śmierci.
Jako początkujący nie wiedziałem o istnieniu nomenklatury: WF, F etc. Ale wtedy była "żelazna kurtyna", brak "importów" i netu. W mieszkaniach ramowe 200l budziło zachwyt. Widziałem też 400l - u najlepszych z najlepszych (większe oglądałem tylko w ZOO). Później, w latach 90-ych, było łatwiej. Coraz więcej gatunków, chociaż dalej nie wiedziałem, co to WF. Ograniczeniem były litraż i kasa. Potem nastąpił potężny regres związany z dwuletnim pobytem w kraju, w którym w ogóle nie istnieje prywatna akwarystyka. Byłem chory na najmniejsze akwarium, choćby z jedną jakąkolwiek rybką. Śniłem o stadku gupików. Po dłuższym czasie sen się ziścił, ba, zostałem pierwszym prywatnym akwarystą - cudzoziemcem. Jeszcze kilka tygodni temu było marzenie o samych "dzikusach", no może jakichś F1. Teraz celuję w rybę popularną i ładną (wszakże przy zastrzeżeniu, że w bardzo dobrej kondycji, na którą to składa się - jak wszystkim tu wiadomo - wiele czynników). Czy to ostatni "zakręt"? Z pewnością nie. A może wiem, co będzie później? Nie, nie wiem. Ale mam marzenia. Na "akwarystycznej emeryturze" chciałbym mieć zbiornik o długości 4 metrów, a w nim wiernie odtworzony biotop i m.in. jakieś pielęgnice z odłowu, ze sprawdzonego źródła lub własnoręcznie wyłowione (jakieś "odkrycie", na które wcześniej nie miałem czasu, cierpliwości, pieniędzy, którego może nie doceniałem, nie wiem... ).
Każdy wyżej przedstawiony etap miał swój cel, swoje ambicje skrojone na miarę możliwości i/lub potrzeb. Przyszłość także - żadnej kasy, żadnych zobowiązań, jedynie sama przyjemność z obserwowania wycinka przyrody (i jeszcze jedno, chciałbym, żeby ten stan trwał jak najdłużej).
Duża rozpiętość sytuacyjna, prawda? Ale, czy jesteście tak bardzo inni ode mnie? Nie sądzę. Każdy ma ten swój etap przygody z akwarystyką "tu i teraz". Każdy ewoluuje. Każdemu towarzyszą inne emocje, które wyraźnie epatują z naszych tekstów. I bardzo dobrze.
Dlatego też rozumiem tego, który ogranicza swoje poszukiwania do ryby hodowlanej i szanuję tego, który z determinacją pozyskuję "dzikusa".
Daniel, szanuję Twoją wypowiedź za to, że jest szczera "do bólu" (cudzysłów chyba nawet jest zbędny). Jest pełna goryczy, niespełnionej nadziei. Taki jest Twój obecny stan ducha. I jedna koleżeńska prośba - nie bierz na garb wszystkiego na raz.
Robert, temat nie jest zero-jedynkowy. Sam też nie przedłożyłeś jakiejkolwiek recepty. Dywagacje "hodowla czy odłów" nie sprowadzają się do ryby, lecz do wnętrza konkretnego człowieka-akwarysty.
Pozdrawiam,
Darek
Darek