11-08-2018, 11:07 AM
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 11-08-2018, 11:56 AM przez mady haze.)
Wypadałoby skończyć ten reportarz. Ostatnio jak się widziałem z Piotrkiem K, to nawet mu to obiecałem
, ale życie jest tak czasami pokręcone, że nie pozwala skończyć pewnych rzeczy na czas, bo pojawiają się inne ważniejsze.
Postaram się jednak zakończyć ten materiał jak należy.
13.02 Villa Constitution
Z Bella Union do Villa Constitution dzieliło nas jakieś 110 km. Nie mogliśmy się doczekać już tj ja i Artur bo to była ostatnia okazja na złapanie G.Balzani i C.Vitatta. Rano okazało się, że kolejnych 7 sztuk odeszło do valhalli.
VC to rozlewisko Rio Uruguay. W większości jest dosyć płytkie, tak do pasa, ale po środku znajduje się kanał o głębokości 4.0m. Po jego bokach znajdują się miejsca porośnięte roślinnością i niewielkie odcinki "plażowato podobne".
Jest to idealne miejsce do zaciągnięcia sieci, ale należy BARDZO uważać, żeby nie przekroczyć magicznej linii nagłego uskoku.
Jak tylko przybyliśmy na miejsce wyskoczyliśmy z Arturem z samochodu, zabraliśmy sieć i jazda do wody. Ku naszej radości (o ile dobrze pamiętam) już za pierwszym razem złapaliśmy C. Vittate, ale potem ciiiiiiiiisza - nic nie wchodziło.
Po kilku chwilach podeszli do nas Felipe i reszta drużyny i zaproponowali nieudacznikom, że może przeniesiemy się jednak w te części porośnięte zielenią.
No i się zaczęło.... Każde pociągnięcie siecią to od kilku do kilkunastu G. Balzani wielkości od 12cm do 17-18cm. Łowiliśmy olbrzymki, a banan na twarzy rósł coraz wiekszy. Przy okazji złowiliśmy jeszcze 4 C. Vittaty. Największa miała ponad 20 cm. Był tylko jeden problem - same samice.
Udało się też złowić prawdziwego G. Australis tej wielkości.
Nie obyło się bez strat - mój nowiuśki telefon został zalany wodą (stąd nie mam zbyt dużo fotek z tego miejsca) i przestał działać. Było to zasługa mojego kolegi Jana, bo go nie zauważył w pustym wiaderku, które stało na brzegu i zaczerpnął nim wodę
.
No cóż - ośmielam się postawić pytanie - kto na odłowach zostawia telefon w wiaderku - ale to już inna sprawa
Nie mniej jednak przy tej okazji dowiedziałem się jak wysuszyć zalany telefon, tak aby jeszcze mógł działać, a mianowicie trzeba kupić ryż i zanurzyć telefon w nim w szczelnym worku i pozostawić na kilka godzin. Wyobraźcie sobie, że zadziałało. Rano działał i ładował normalnie. Dla mnie mega super
Po coby tutaj nie pisać bardzo udanych dla wszystkich połowach pojechaliśmy do hotelu, aby odpocząć i zając się oczywiści rybami.
A wieczorem popijając piwko popatrzeć na zachodzące w oddali słońce.
14.02 Tala
Rano część grupy wyjechała na połowy Dorado.
Ja nie miałem wędki na taką rybę więc razem z Arturem i jego żoną zostaliśmy w hotelu. Ogarnęliśmy na spokojnie ryby i odpoczywaliśmy - czytaj nudziliśmy się jak mopsy.
O 13 wrócili koledzy z marnym wynikiem tj tylko 8 letni Mateo złowił 5 kg Dorado.
Dzisiaj mieliśmy pojechać do Tala odławiać Gymnogeophagusy i inne gatunki, które przy okazji się napatoczą. nie wiedzieliśmy czy w ogóle będzie to możliwe, bo mijając niektóre rzeki obserwowaliśmy bardzo podniesiony poziom wody.
Być może zabrzmi to cynicznie, ale ja nie miałem potrzeb łażenia w kolejnej rzece, zatem skupiłem się na obserwowaniu i piciu piwa.
Tutaj zbliżenie na poziom wody, który nie tak dawno temu w tym miejscu występował.
15.02 do Salinas przez Prongos
Dzień zaczął się wcześnie rano bo o 530. O 7.00 było śniadanie, a po nim pakowanie ryb w beczki i w drogę.
Wcześniej jednak trzeba było ogarnąć wszystko to co znajdowało się w workach. Ja osobiście nie miałem ich dużo bo 10, ale byli tacy co i po ponad 20 posiadali i dodatkowo butelki 0.5l i 5.0l. Ci pracowali w pocie czoła, drugą ręką i nogą odganiając komary, które wybrały się na poranny jogging.
Poranne słońce rozjaśniło okolicę. Siedząc w hallu hotelu przez szybę widziałem Rio Uruguay, a w tle mnóstwo odgłosów ptaków, które co jakiś czas zagłuszane były przez coraz bardziej rosnący ruch samochodowy. Życie zaczynało pojawiać się w okolicy.
Po śniadaniu zapakowaliśmy ryby w beczki i w drogę. Przed nami 580 km jazdy, a w między czasie postój w Prongos we Flores. Miejsce to jest miejscem do grillowania, które przyklejone jest naturalnie do rzeki Prongos.
Kiedy przyjechaliśmy na miejsce, wokoło rodziny odpoczywały tradycyjnie grillując wołowinkę. Dzieciaki biegały wokoło nas, bo przecież przyjazd tylu gości to pewnego rodzaju lokalne wydarzenie. No a jeśli Ci goście wchodzą kurde do wody, z siecią i bez sensu są ciągną, to już w ogóle mega wydarzenie.
Tym razem Felipe razem z Pedro zaciągnęli sieć. Gymnogeophagus sp. Prongos jest naprawdę bardzo ładny. W naturalnym świetle mieni się granatem połączony z zielenią, czerwienią i pomarańczem.
Nie mniej jednak to nie to było ekscytujące a fakt, że złowiliśmy naprawdę piękne okazy zbrojników
Oczywiście wróciły do natury, ale warto było chwile na nie popatrzeć.
Przy okazji chciałbym Wam pokazać jaki poziom wody był w tym miejscu.
, ale życie jest tak czasami pokręcone, że nie pozwala skończyć pewnych rzeczy na czas, bo pojawiają się inne ważniejsze.Postaram się jednak zakończyć ten materiał jak należy.
13.02 Villa Constitution
Z Bella Union do Villa Constitution dzieliło nas jakieś 110 km. Nie mogliśmy się doczekać już tj ja i Artur bo to była ostatnia okazja na złapanie G.Balzani i C.Vitatta. Rano okazało się, że kolejnych 7 sztuk odeszło do valhalli.
VC to rozlewisko Rio Uruguay. W większości jest dosyć płytkie, tak do pasa, ale po środku znajduje się kanał o głębokości 4.0m. Po jego bokach znajdują się miejsca porośnięte roślinnością i niewielkie odcinki "plażowato podobne".
Jest to idealne miejsce do zaciągnięcia sieci, ale należy BARDZO uważać, żeby nie przekroczyć magicznej linii nagłego uskoku.
Jak tylko przybyliśmy na miejsce wyskoczyliśmy z Arturem z samochodu, zabraliśmy sieć i jazda do wody. Ku naszej radości (o ile dobrze pamiętam) już za pierwszym razem złapaliśmy C. Vittate, ale potem ciiiiiiiiisza - nic nie wchodziło.
Po kilku chwilach podeszli do nas Felipe i reszta drużyny i zaproponowali nieudacznikom, że może przeniesiemy się jednak w te części porośnięte zielenią.
No i się zaczęło.... Każde pociągnięcie siecią to od kilku do kilkunastu G. Balzani wielkości od 12cm do 17-18cm. Łowiliśmy olbrzymki, a banan na twarzy rósł coraz wiekszy. Przy okazji złowiliśmy jeszcze 4 C. Vittaty. Największa miała ponad 20 cm. Był tylko jeden problem - same samice.
Udało się też złowić prawdziwego G. Australis tej wielkości.
Nie obyło się bez strat - mój nowiuśki telefon został zalany wodą (stąd nie mam zbyt dużo fotek z tego miejsca) i przestał działać. Było to zasługa mojego kolegi Jana, bo go nie zauważył w pustym wiaderku, które stało na brzegu i zaczerpnął nim wodę
. No cóż - ośmielam się postawić pytanie - kto na odłowach zostawia telefon w wiaderku - ale to już inna sprawa
Nie mniej jednak przy tej okazji dowiedziałem się jak wysuszyć zalany telefon, tak aby jeszcze mógł działać, a mianowicie trzeba kupić ryż i zanurzyć telefon w nim w szczelnym worku i pozostawić na kilka godzin. Wyobraźcie sobie, że zadziałało. Rano działał i ładował normalnie. Dla mnie mega super
Po coby tutaj nie pisać bardzo udanych dla wszystkich połowach pojechaliśmy do hotelu, aby odpocząć i zając się oczywiści rybami.
A wieczorem popijając piwko popatrzeć na zachodzące w oddali słońce.
14.02 Tala
Rano część grupy wyjechała na połowy Dorado.
Ja nie miałem wędki na taką rybę więc razem z Arturem i jego żoną zostaliśmy w hotelu. Ogarnęliśmy na spokojnie ryby i odpoczywaliśmy - czytaj nudziliśmy się jak mopsy.
O 13 wrócili koledzy z marnym wynikiem tj tylko 8 letni Mateo złowił 5 kg Dorado.
Dzisiaj mieliśmy pojechać do Tala odławiać Gymnogeophagusy i inne gatunki, które przy okazji się napatoczą. nie wiedzieliśmy czy w ogóle będzie to możliwe, bo mijając niektóre rzeki obserwowaliśmy bardzo podniesiony poziom wody.
Być może zabrzmi to cynicznie, ale ja nie miałem potrzeb łażenia w kolejnej rzece, zatem skupiłem się na obserwowaniu i piciu piwa.
Tutaj zbliżenie na poziom wody, który nie tak dawno temu w tym miejscu występował.
15.02 do Salinas przez Prongos
Dzień zaczął się wcześnie rano bo o 530. O 7.00 było śniadanie, a po nim pakowanie ryb w beczki i w drogę.
Wcześniej jednak trzeba było ogarnąć wszystko to co znajdowało się w workach. Ja osobiście nie miałem ich dużo bo 10, ale byli tacy co i po ponad 20 posiadali i dodatkowo butelki 0.5l i 5.0l. Ci pracowali w pocie czoła, drugą ręką i nogą odganiając komary, które wybrały się na poranny jogging.
Poranne słońce rozjaśniło okolicę. Siedząc w hallu hotelu przez szybę widziałem Rio Uruguay, a w tle mnóstwo odgłosów ptaków, które co jakiś czas zagłuszane były przez coraz bardziej rosnący ruch samochodowy. Życie zaczynało pojawiać się w okolicy.
Po śniadaniu zapakowaliśmy ryby w beczki i w drogę. Przed nami 580 km jazdy, a w między czasie postój w Prongos we Flores. Miejsce to jest miejscem do grillowania, które przyklejone jest naturalnie do rzeki Prongos.
Kiedy przyjechaliśmy na miejsce, wokoło rodziny odpoczywały tradycyjnie grillując wołowinkę. Dzieciaki biegały wokoło nas, bo przecież przyjazd tylu gości to pewnego rodzaju lokalne wydarzenie. No a jeśli Ci goście wchodzą kurde do wody, z siecią i bez sensu są ciągną, to już w ogóle mega wydarzenie.
Tym razem Felipe razem z Pedro zaciągnęli sieć. Gymnogeophagus sp. Prongos jest naprawdę bardzo ładny. W naturalnym świetle mieni się granatem połączony z zielenią, czerwienią i pomarańczem.
Nie mniej jednak to nie to było ekscytujące a fakt, że złowiliśmy naprawdę piękne okazy zbrojników
Oczywiście wróciły do natury, ale warto było chwile na nie popatrzeć.
Przy okazji chciałbym Wam pokazać jaki poziom wody był w tym miejscu.
[b]1300 l - SA