03-09-2014, 11:43 AM
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 03-09-2014, 12:48 PM przez BlackWater.)
Uaru amphiacanthoides
Aktualnie ryba występuje pod nazwą Uaru królewski. Jej wcześniejsze nazwy, które już praktycznie wyszły z użycia to Uaru imperialis, Acara imperialis Acara amphiacanthoides czy Uaru obscurum. Warto jednak znać te nazwy przeszukując zagraniczne strony internetowe w poszukiwaniu informacji o hodowli tego gatunku.
Uaru pochodzą z Amazonki oraz jej dopływów. Znalazłem informację, że to endemit spotykany na odcinku rzeki Japura, który lokalna ludność nazywa Solimoes, ale sporo innych źródeł obala tę teorię. Podobno występują również w Gujanie.
Jej ciało jest charakterystycznie, jak dla większości pielęgnic spłaszczone. Dorosła ryba jest pięknie ubarwiona, choć to moja osobista opinia. Ciało szaro- żółte, podczas godów prawie złote z wielką ciemna plamą na boku. Płetwy ciemno szare, na końcach granatowe. W pysku potężne zęby, służące jedynie do straszenia przeciwników oraz do walk wewnątrz gatunkowych podczas godów. No i chyba najfajniejsze są ich wielkie czerwone oczy.
Karmienie Uaru nie sprawia większego problemu. Chętnie wsuwają wszelkie granulaty. Zarówno te pływające jak i tonące. Ja preferuje tonące takie jak OMEGA ONE Super Color Cichlid pellets czy Hikari Sinking Cichlid Gold. Dietę uzupełniam roślinami pochodzącymi z akwarium roślinnego, ale można równie dobrze podać im ogórka albo sałatę.
Parametry wody, które zapewniam swoim rybom to: pH-6, kH-3, temperatura 26-28 stopni, duża ilość kwasów humusowych.
Dymorfizm płciowy to faktycznie ciężka do odróżnienia sprawa. Patrzyłem na te ryby wile godzin. Wiem, która z nich to samiec, a która to samica, ale specjalnych różnic w budowie ciała nie zaobserwowałem.
Tarło u tych ryb rozpoczyna samiec, który wybiera wstępnie miejsce. Robi mały dołek i próbuje namówić samicę, aby pomogła mu w dalszej pracy. U mnie, kiedy samica nie była gotowa skończyło się to ciężkim urazem pyska u samicy. Samiec w dość brutalny sposób zaciąga partnerkę na godowy dołek. Jednak kiedy samica jest gotowa, bardzo szybko zabierają się do wspólnej pracy. Uaru potrafią wykopać naprawdę wielki krater. Dlatego potrzebują grubej warstwy drobno piaszczystego podłoża. Do złożenia ikry w moim akwarium doszło na pionowym kamieniu, który znajdował się w bezpośredniej bliskości od dołka. Jeżeli z jakiegoś powodu nie dojdzie do pomyślnego zakończenia tarła to samiec robi się agresywny. W moim przypadku polatał jak szalony dobę po akwarium i zabrał się do kopania kolejnego dołka w innym miejscu. Na tą chwilę moje doświadczenie z tymi rybami się kończy, ale jeżeli dojdzie do wylęgu ikry, lub dalszego wychowywania młodych to postaram się uzupełnić ten opis.
Temperament Uaru jest raczej spokojny. Jedyną agresję jaką udało mi się zaobserwować to walki godowe. Ryby te można trzymać z innymi. U mnie pływają z ławicą Tetr czarnych żałobniczek, ale widziałem wiele innych zbiorników, gdzie Uaru były trzymane z dyskowcami, ziemiojadami różnej maści i zbrojnikami.
No i na koniec wielkość zbiornika. Ryby te podobno dorastają do 30cm. Ja mam cztery sztuki półtora rocznych ryb. Dwie już przekroczyły 20cm, dwie są trochę mniejsze. Nie zgadzam się opiniami, że minimum dla tych ryb to 200l czy 250l. Według mojej oceny, dla 2-4 ryb minimum to 500l. Jednak bardzo ładnie wyglądają w znacznie większej grupie w odpowiednio większych zbiornikach.
Ten wielki kamień na środku trafił do zbiornika kiedy obie pary zaczęły podchodzić do tarła w tym samym czasie, ponieważ zrobiło się bardzo gorąco. Aktualnie dwie ryby są do oddania, chcę zostawić jedną parę i dać jej szanse na odchowanie młodych.
Aktualnie ryba występuje pod nazwą Uaru królewski. Jej wcześniejsze nazwy, które już praktycznie wyszły z użycia to Uaru imperialis, Acara imperialis Acara amphiacanthoides czy Uaru obscurum. Warto jednak znać te nazwy przeszukując zagraniczne strony internetowe w poszukiwaniu informacji o hodowli tego gatunku.
Uaru pochodzą z Amazonki oraz jej dopływów. Znalazłem informację, że to endemit spotykany na odcinku rzeki Japura, który lokalna ludność nazywa Solimoes, ale sporo innych źródeł obala tę teorię. Podobno występują również w Gujanie.
Jej ciało jest charakterystycznie, jak dla większości pielęgnic spłaszczone. Dorosła ryba jest pięknie ubarwiona, choć to moja osobista opinia. Ciało szaro- żółte, podczas godów prawie złote z wielką ciemna plamą na boku. Płetwy ciemno szare, na końcach granatowe. W pysku potężne zęby, służące jedynie do straszenia przeciwników oraz do walk wewnątrz gatunkowych podczas godów. No i chyba najfajniejsze są ich wielkie czerwone oczy.
Karmienie Uaru nie sprawia większego problemu. Chętnie wsuwają wszelkie granulaty. Zarówno te pływające jak i tonące. Ja preferuje tonące takie jak OMEGA ONE Super Color Cichlid pellets czy Hikari Sinking Cichlid Gold. Dietę uzupełniam roślinami pochodzącymi z akwarium roślinnego, ale można równie dobrze podać im ogórka albo sałatę.
Parametry wody, które zapewniam swoim rybom to: pH-6, kH-3, temperatura 26-28 stopni, duża ilość kwasów humusowych.
Dymorfizm płciowy to faktycznie ciężka do odróżnienia sprawa. Patrzyłem na te ryby wile godzin. Wiem, która z nich to samiec, a która to samica, ale specjalnych różnic w budowie ciała nie zaobserwowałem.
Tarło u tych ryb rozpoczyna samiec, który wybiera wstępnie miejsce. Robi mały dołek i próbuje namówić samicę, aby pomogła mu w dalszej pracy. U mnie, kiedy samica nie była gotowa skończyło się to ciężkim urazem pyska u samicy. Samiec w dość brutalny sposób zaciąga partnerkę na godowy dołek. Jednak kiedy samica jest gotowa, bardzo szybko zabierają się do wspólnej pracy. Uaru potrafią wykopać naprawdę wielki krater. Dlatego potrzebują grubej warstwy drobno piaszczystego podłoża. Do złożenia ikry w moim akwarium doszło na pionowym kamieniu, który znajdował się w bezpośredniej bliskości od dołka. Jeżeli z jakiegoś powodu nie dojdzie do pomyślnego zakończenia tarła to samiec robi się agresywny. W moim przypadku polatał jak szalony dobę po akwarium i zabrał się do kopania kolejnego dołka w innym miejscu. Na tą chwilę moje doświadczenie z tymi rybami się kończy, ale jeżeli dojdzie do wylęgu ikry, lub dalszego wychowywania młodych to postaram się uzupełnić ten opis.
Temperament Uaru jest raczej spokojny. Jedyną agresję jaką udało mi się zaobserwować to walki godowe. Ryby te można trzymać z innymi. U mnie pływają z ławicą Tetr czarnych żałobniczek, ale widziałem wiele innych zbiorników, gdzie Uaru były trzymane z dyskowcami, ziemiojadami różnej maści i zbrojnikami.
No i na koniec wielkość zbiornika. Ryby te podobno dorastają do 30cm. Ja mam cztery sztuki półtora rocznych ryb. Dwie już przekroczyły 20cm, dwie są trochę mniejsze. Nie zgadzam się opiniami, że minimum dla tych ryb to 200l czy 250l. Według mojej oceny, dla 2-4 ryb minimum to 500l. Jednak bardzo ładnie wyglądają w znacznie większej grupie w odpowiednio większych zbiornikach.
Ten wielki kamień na środku trafił do zbiornika kiedy obie pary zaczęły podchodzić do tarła w tym samym czasie, ponieważ zrobiło się bardzo gorąco. Aktualnie dwie ryby są do oddania, chcę zostawić jedną parę i dać jej szanse na odchowanie młodych.