[Ruki]

Uznałem, że punkt 10. wymaga pewnego rozszerzenia, a skłonił mnie do niego przypadek jednego użytkownika.  


Barwniaki z rodzaju Pelvicachromis(wraz z Enigmatochromis lucanusi) wymagają przewagi pokarmów roślinnych nad zwierzęcymi. Z mojego doświadczenia jest to 60-70 do 40-30 procent diety. W sieci można znaleźć obecnie publikacje na temat żywienia Pelvicachromis w naturze, przykładowo P. pulcher  niektórych okresach odżywia się tylko i wyłącznie zielenią.

Zbyt duży udział „mięsa” w diecie tych ryb prowadzi do bloata pokarmowego- często opuchlizna jest spowodowana nie tyle atakiem drobnoustrojów co po prostu dysfunkcją wątroby. Organ ten jest jednym z najmocniej obciążanych złym żywieniem i najszybciej przestaje funkcjonować poprawnie. Pelvicachromisy źle żywione stają się osowiałe i płochliwe. Wynika to z tego, że treść pokarmowa znacznie dłużej zalega w ich wnętrznościach i wymaga większych nakładów energii.

Barwniaki mają układ pokarmowy typowy dla wszystkożernych ryb, u których zielenina stanowi duży % diety- posiadają długie jelito, które stanowi kilkukrotność długości ciała ryby. Jelito tego typu nie jest przystosowane do długiego zalegania treści „mięsnej”, gdyż do trawienia białek zwierzęcych potrzebne jest kwaśne środowisko i odpowiednie enzymy. W jelicie środowisko jest zasadowe, a enzymów do trawienia białek tam nie ma(pepsyna, by powstała z pepsynogenu, potrzebuje kwaśnego środowiska do aktywacji). 
Jelito jest mieszkaniem wielorakich bakterii i pierwotniaków. Pomagają one rozkładać treść pokarmową, z której część uszczkną dla siebie, a resztę wchłonie organizm. Jednak w niektórych sytuacjach następuje zbytnie namnażanie jednego lub kilku drobnoustrojów i staje się on d. chorobotwórczym. Taka sytuacja ma miejsce u ryb roślinożernych w momencie częstego zalegania w ich jelicie „mięsa”. Wkraczają wtedy wiciowce- ich pierwotna rola w jelicie to głównie sprzątanie bakterii i nie jest ich zbyt wiele. Jednak w sytuacji, kiedy bakterie namnażają się w zawrotnym tempie wiciowce również to robią. Przy okazji atakują organizm ryby- doprowadzając do wcześniej wspominanego bloata lub dziurawicy.

Zapewniając odpowiednią ilość pokarmów roślinnych oraz balastu w diecie ryb takich jak Pelvicachromis(ale tyczy się to wszystkich ryb wszystkożernych z przewagą pokarmów roślinożernych, przykładowo dyskowców czy wielu zbrojników) ratujemy tym rybom zdrowie i życie.
Obecna różnorodność pokarmów sztucznych na rynku pozwala świetnie zbalansować dietę roślinną takich małych ryb. Niestety barwniakom średnio pasują pokarmy a’la shrimp mix, a ciężko jest też wymagać by ktoś dla pary ryb też go wykonywał. Dlatego ze swojej strony polecam stosowanie gotowych pokarmów zielonych(spiruliny, tabletki na zbrojników, gotowe granulaty) i ewentualne uzupełnianie diety kilka razy w tygodniu(nie częściej niż 3-4 razy) o mięsne mrożonki czy żywy pokarm. Najlepiej sprawdza się gammarus, lasonogi czy drobny kryll- zawierają dużo chityny i świetnie wpływają na pracę jelit. Z innych pokarmów dobry jest plankton(dafnia, oczlik, moina), dafnia, komar czy wodzień. Bezwzględnie nie wolno podawać barwniakom tubifeksu czy ochotki, a doniczkowiec czy grindal powinien być podawany tylko ekskluzywnie.
 
Dieta pozostałych barwniaków- Congochromis, Nanochromis czy Parananochromis, powinna zawierać trochę więcej „mięska”- ale i tak głównie o skorupiaki czy owady. Jednak jest to temat na kolejną rozprawkę.