Z artykułu: „Konkludując, pierwsze dni życia ryby są niezwykle istotne dla właściwego zaprogramowania jej mózgu, a środowisko ma znaczący wpływ na przebieg tego procesu”
Czyli można by przez analogię wysnuć wniosek, że Skalary pod wpływem hodowli bez rodziców, zostały zaprogramowane tak że stres któremu są poddane nie pozwala im prawidłowo zachowywać się podczas opieki nad ikra i narybkiem.
Łatwo zaobserwować, że Skalary w okresie opieki nad ikra i narybkiem są wyjątkowo wrażliwe (nadwrażliwe na stres) czego konsekwencja jest zjadanie ikry lub larw. Byłoby to potwierdzenie powszechnego mniemania akwarystów o utracie zdolności do opieki nad narybkiem przez Skalary, wychowywane sztucznie bez opieki rodzicielskiej. Ale można tez zaobserwować, że niektóre pary Skalarów obdarzone „defektem stresowym” poddane odpowiedniej hodowli po pewnym czasie odzyskują zdolność opieki nad narybkiem. Zaprogramowanie mózgu o którym mowa w przypadku Skalarów może być odwracalne. Czyli takie reakcje mózgu nie są trwałe i poszczególne gatunki pielęgnic inaczej się programują gdy opieka nie jest rodzicielska.
Czyli można by przez analogię wysnuć wniosek, że Skalary pod wpływem hodowli bez rodziców, zostały zaprogramowane tak że stres któremu są poddane nie pozwala im prawidłowo zachowywać się podczas opieki nad ikra i narybkiem.
Łatwo zaobserwować, że Skalary w okresie opieki nad ikra i narybkiem są wyjątkowo wrażliwe (nadwrażliwe na stres) czego konsekwencja jest zjadanie ikry lub larw. Byłoby to potwierdzenie powszechnego mniemania akwarystów o utracie zdolności do opieki nad narybkiem przez Skalary, wychowywane sztucznie bez opieki rodzicielskiej. Ale można tez zaobserwować, że niektóre pary Skalarów obdarzone „defektem stresowym” poddane odpowiedniej hodowli po pewnym czasie odzyskują zdolność opieki nad narybkiem. Zaprogramowanie mózgu o którym mowa w przypadku Skalarów może być odwracalne. Czyli takie reakcje mózgu nie są trwałe i poszczególne gatunki pielęgnic inaczej się programują gdy opieka nie jest rodzicielska.